چند وقته که برام یه سوال پیش اومده ...

بعد از رحلت رسول گرامی اسلام (ص ) ، برای دریافت شریعت ، طبیعتا باید به صحابه و مسلمانان آن زمان مراجعه کنیم ولی در صورت اختلاف بین خود صحابه چطور ؟؟

آیا پیامبر ، قرآن و دین در این مورد مطلبی عرضه داشته اند ؟؟؟

در پی این سوال و پاسخش بودم که یه مطلبی رو پیدا کردم که براتون گذاشتم ...اگه شما هم مطلبی دم دست دارید معرفی کنید حتما استفاده می کنم...متشکر

ترمذى، از جابربن عبدالله انصارى نقل مى کند که گفت: «رأیت رسول الله(صلى الله علیه وآله)فی حجته یوم عرفة و هو على ناقته القصواء یخطب، فسمعته یقول: یا أیها الناس! قد ترکت فیکم ما ان اخذتم به لن تضلّوا: کتاب الله وعترتى أهل بیتى»؛(1) «در حجة الوداع روز عرفه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را دیدم در حالى که بر شتر خود «قصواء» سوار بود و خطبه مى خواند. شنیدم که فرمود: اى مردم! من در میان شما دو چیز گرانبها مى گذارم که اگر به آن دو چنگ زنید هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم».
مضمون این حدیث را سى و چهار نفر از صحابه نقل کرده اند و نیز دویست و شصت و شش نفر از علماى اهل سنت در کتب خود به آن اشاره نموده اند.
حاکم نیشابورى، به سند خود از جابر، نقل مى کند که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: «أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد العلم فلیأتها من بابها»؛(2) «من شهر علمم و على دروازه آن است، هر کس که اراده کرده است شهر علم را دریابد باید از درب آن وارد شود.»
و نیز رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: «أنا دار الحکمة وعلى بابها»، «من خانه حکمت هستم و على درب آن است».
مضمون این حدیث را ده نفر از صحابه، پانزده نفر از تابعین و ده ها نفر از علماى اهل سنت نقل کرده اند.
پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مثل أهل بیتى کسفینة نوح، من تخلف عنها زخّ فی النّار»؛(3) «مثل اهل بیت من مثل کشتى نوح است، هرکس از آن تخلف کند درآتش قرار خواهد گرفت.»
این حدیث را هشت نفر از صحابه؛ هفت نفر از تابعین، و صد و پنجاه نفر از علماى اهل سنت نقل کرده اند.
حاکم نیشابورى از ابن عباس نقل مى کند که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «النجوم أمان لأهل السماء من الغرق واهل بیتى أمان لأمتى من الاختلاف، فاذا خالفتها قبیلة من العرب اختلفوا فصاروا حزب ابلیس»؛(4) «ستارگان، امان بر اهل زمینند از غرق شدن. و اهل بیت من امان این امت از اختلافند، اگر قبیله اى از عرب با اهل بیتم مخالفت نمایند بین خودشان اختلاف شده و از گروه شیطان محسوب خواهند شد».
این حدیث را گروه زیادى از علماى اهل سنت نقل کرده اند.
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: «رحم الله علیاً، اللّهمّ ادر الحق معه حیثما دار»؛(5) «خدا رحمت کند على را، بار خدایا! هر جا على است حق را با او قرار بده».
حاکم نیشابورى از ام سلمه نقل مى کند که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: «علىّ مع القرآن و القرآن مع علىّ، لن یفترقا حتّى یردا عَلَىّ الحوض»؛(6) «علىّ با قرآن و قرآن باعلىّ است، این دو از یکدیگر جدا نمى شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند».
این حدیث را بیست و سه نفر از صحابه، و ده ها نفر از علماى اهل سنت نقل کرده اند.
آیات و روایاتى که در شأن اهل بیت(علیهم السلام) ذکر شد، نه تنها فضیلتى براى آنان محسوب مى شود بلکه از آنجا که این فضایل انحصارى آنان است دلالت بر افضلیت و برترى آنان بر دیگران دارد، و طبق نصّ عدّه اى از اهل سنت؛ همچون ابن تیمیه امامت حقّ افضل امت است.(7)

منابع
1. صحیح ترمذى، ج 5، ص 621.
2. مستدرک حاکم، ج 3، ص 136.
3. نهایة ابن اثیر، ماده زخّ.
4. مستدرک حاکم، ج 3، ص 149.
5. مستدرک حاکم، ج 3، ص 135 و صحیح ترمذى، ج 5، ص 592.
6. مستدرک حاکم، ج 3، ص 34.
7 ـ على اصغر رضوانى، پاسخ به شبهات، ص 29.