امام مرجعی است برای حل اختلاف ، شاخصی است برای حل اختلافاتی که منشا آن هم خود علما هستند . به عبارت دیگر قرار گرفتن عالمان در مسند تبلیغ ، استنباط و تفسیر دین لاجرم در پی دارنده ی فهم ها ، گرایش ها و تفسیر های مختلف و متعارض از دین خواهد شد و بدون وجود مرجعی که از حجیت و عصمت در فهم و تبیین دین بر خوردار باشد و رای او فصل الخطاب همه آرای متعارض باشد ؛ اختلاف از میان امت ها دامن برنمی چیند . بنابراین تصحیح و بازپیرایی فهم دین و حفظ و انسجام جامعه دینی در گرو وجود امام معصوم و رهبری ها و هدایت های اوست . بنابراین دوام و پایندگی اسلام با امامت قرین است و از همین رو در نگاه قرآن کریم امامت از ارکان مهم دین و شرط اکمال آن است .